Nicaragua Yes!

16 febr.

Hallo beste mensen. Hier een bericht vanuit een hangmat op de eerste verdieping van een houten hut. Eigenlijk is het maar een tijdelijk bericht, want het internet is hier niet zo toegankelijk.
Voor de geografische duidelijkheid, ik zit op een eiland dat Isla de Ometepe heet. Dit ligt in het grootste meer van Nicaragua, wat aan de grens van Costa rica ligt.
Ik zal even beginnen bij het begin, zodat jullie mij een beetje kunnen volgen.

Montezuma CR:
Eigenlijk vond ik dat een klote plaats. De sfeer was relaxt, de meeste mensen waren hippies wat grappig was om te zien, maar eigenlijk kreeg ik een beetje de ‘Wannabe’ vibe en daar houd ik niet van. Ondanks dat ik het niet zo heel erg leuk vond, ben ik daar wel 4 of 5 nachten gebleven. Het was daar zo warm, waardoor je zo rustig aan ging doen, waardoor je meer tijd nodig had om dingen te doen. De hippies waren wel lachen om te zien. Zo zag ik een jong gezin (in de 20) met een kind van rond de 1 jaar. Vader zag ik ‘s ochtends in het centrum met dochter op z’n rug en gitaar in z’n hand muziek te maken en rustig te dansen. Heb reggae avondje meegemaakt in de bar, nog gedanst met een tico (local). En een feestje op het strand, wat meer inhoud dat er muziek is, veel wordt gedronken en geblowd en gepraat. Heb die nacht nog voor een backpacker een slaapliedje gezongen, terwijl hij lag te slapen in de hangmat. De volgende ochtend van hem gehoord dat hij heerlijk had geslapen, dus heb toch iets goeds gedaan, ondanks dat hij het niet heeft gehoord. Maar dat schijnt dus ook normaal te zijn onder de backpackers, om een hangmat mee te nemen en te slapen op t strand ipv in een hostel oid.
Na dag 4 of 5 moest ik toch gaan beslissen waar heen te gaan. Ik vond dat best wel lastig, want ik had mijn veiligheid al gevonden bij Vivian, de 52 jarige Canadese. Ik heb uiteindelijk besloten om weg te gaan en verder te gaan richting het noorden: Nicaragua. Ik was Costa Rica zat. Te veel van het ‘Awwwsum, fantastic, Great, OMG, beautiiifull’ van de amerikanen, te veel neppigheid en te veel geld wat ze vragen voor excursies. Uiteindelijk wist Vivian ook wat ze wilde en dat kwam goed uit want dat was richting mijn idee: smiddags weg gaan naar Punterenas, 1 nacht daar verblijven en weer verder gaan. Punterenas is de stad waar de bussen verder gaan naar alle andere grote steden.
Om de dag te vullen deed ik mee met een paar locals spelletje Joker op het strand en smiddags naar Punterenas (=bus + boot+lange wandeling).
Volgende ochtend bus genomen naar Liberia, wat ook een land is ja, maar hier is het een stad in het noorden, die mij verder kan brengen naar Nicaragua. Afscheid genomen van Vivian en alleen het grote avontuur aan. En hoe! Wat een kick is het om helemaal in je eentje, als enige backpacker in een bus te zitten en dan ook nog aan te komen op de plaats van bestemming. Die dag beetje boodschapjes gedaan, gegeten en route uitgestippeld. De keuze was of naar het strand of naar de bergen, dus ik dacht doe een combinatie: isla de Omepete.
Na een nacht van 6 uur slaap op hout met daarop iets wat ze een matras noemen, waar ik niks van heb gevoeld, bus gepakt naar de grens. Ik vond het wel een beetje spannend. Grens oversteken heb ik wel vaak gedaan, maar nog nooit in zulk soort landen.
Gelukkig kwam ik een tourgide tegen die mij hielp. Formulier invullen, stempel krijgen en lopen naar de volgende stempelaar. Maar waar is die?? Ik dacht dat ik al klaar was en alleen naar de bus hoefde te lopen, helaas was dat niet het geval. Er zijn genoeg mannen die je proberen te helpen, maar dan meer in een egoistische manier. Je krijgt een leeg formulier, die je nodig hebt en denken dat je naief genoeg bent en vragen er geld voor. Dat heb ik hem ook duidelijk gemaakt en het form terug gegeven. Aangekomen bij de balie om Nicaragua binnen te komen, wist ik dat ik 7 dollars moest betalen, wat ik had geregeld bij Vivian. Zegt die eikel dat het 12 is. Ik in mijn beste spaans uitgelegd dat ik het niet had. Je begrijpt het: ik kreeg het spaans benauwd. Gelukkig kon ik buiten geld wisselen. Kreeg ook nog de angst of ik wel geld genoeg had, maar het is me allemaal gelukt. En over de grens in Nicaragua stond de wel bekende Chickenbus klaar om mij verder te brengen naar Rivas, waar ik verder ging naar San Juan om daar de Ferry te nemen naar Isla de Omepete.

Dit eiland heeft 2 vulkanen, het ziet eruit als een 8 op de kaart. Ik verblijf in het midden, dus ik kan beide zien. De natuur is hier super mooi: aapjes, mooie vogels, mooie bomen, mooie zonsondergang en opgang, mooi water. Het hostel waar ik verblijf is naar mijn idee best bijzonder. Het zijn houten hutjes met daarin bedden. Het ligt aan het water, maar dan hoog. Ik hoorde van medebackpackers dat zij een tarantula, schorpioen hadden gezien in hun hutje. Gelukkig weten deze beste vrienden mij niet te vinden of niet op het moment dat ik wakker ben. Ik slaap ook in een soort hut van gaas. Het is hier geweldig. De mensen zijn hier ook super aardig.

(18 febr geschreven)
Mijn heenreis van de ferry naar het hostel heb ik 2 mensen leren kennen, een fin en een engelse franse meis. Hier nog een canadees. Met hen ben ik vandaag wezen motorrijden. Hij reed en ik achterop. Was een leuke en uitdagende rit, gezien de weg best beroerd was. Onderweg kreeg de andere motor nog een lekke band, wat misschien wel het leukste stuk was van de toer. Hoe die man een band maakte..Hij deed er iets van rubber op en smolt het samen door een oud strijkijzer erop te schroeven wat warm werd gemaakt door stroomdraadjes. Echt fascinerend.

’s Avonds hoorde ik veel verhalen over het plaatsje San Juan del Sur, wat aan het strand ligt. Hier zou een festival aan de gang zijn voor het weekend. Alle backpackers gingen om hun beurt daar naar toe. In eerst instantie dacht ik naar Granada te gaan (plaatsje noordelijker), maar toen ik hoorde over een festival, kon ik het niet laten om mee te gaan. Eigenlijk wilde ik met een groep canadese mee reizen, maar zij waren eerder bij de ferry, dus dat ging helaas niet door. Ik baalde een beetje, maar heb gemerkt dat je altijd wel weer mensen tegen komt. En dat gebeurde ook. In de bus heb ik Angelique leren kennen, een Canadese. Op de ferry nog 2 mannen leren kennen, samen taxi gedeeld om naar het stadje te gaan. Aangekomen wisten we dat het moeilijk zou zijn om een bed te kunnen vinden, omdat het zo druk was. Gelukkig 1 gevonden. Die avond veel mensen tegen gekomen die ik tijdens mijn reis heb leren kennen. De volgende ochtend werd ik het hostel uitgekickt. Nee mensen, ik heb me netjes gedragen, er waren reserveringen gemaakt. Dus ik aan de overkant reservering gemaakt (had geluk) medereizigers waren nog steeds op zoek. Had in mijn huidige hostel ook nog gevraagd of ze moeite konden doen. Sommige mannen schijnen dus voor mijn charmes te vallen, want ik mocht mijn bed houden. Dus ipv geen bed te hebben, had ik er 2.

Vandaag was de surfwedstrijd wat leuk was om te zien. En dan natuurlijk het surfen en de mooie surfdudes! Vervelen doe ik hier absoluut niet. Heb een USA gast leren kennen, waarvan ik al meteen het eerste moment zoiets had van dat hij niet helemaal 100 was. Paar minuten later erkende hij dat hij bipolair is. Verklaarde een hoop. Zijn naam is bret, kent ongeveer de hele stad en is in voor de gekste dingen. Vandaag wilde hij gaan surfen op een dik plank hout, omdat de surfborden op waren. Stond hij in het ondiepe gedeelte van de zee op de plank, proberen om te surfen. Heb me rot gelachen. Die avond daarvoor was ik nog met hem bier gaan drinken. Ik lag me rot om die gast.

Morgen is dus het festival met veel reggae muziek. Wordt een zware dag. Mensen zuipen hier voor het leven. Het is onvoorstelbaar. Het eerst biertje gaat ongeveer om 9 uur sochtends open. Vanmiddag na dagje strand kwamen kamergenoten binnen met de mededeling dat ze dronken waren en de avond moest nog verder beginnen. Ik geloof dat 100% vd mensen alcohol drinken hier ’s avonds. Bewijs heb ik degelijk: vanavond bestelde ik een cola, maar helaas zat er een raar smaakje aan: rum. Dus dat is zelfs bijna onmogelijk. Als voormalige alcoholist is het een hel om hier te verblijven.

Ik weet nog niet hoelang ik hier ga blijven. Wil graag surfles en misschien dat ik nog naar een soort van stil/private beach ga en dan verder door naar het noorden. Even kijken hoe ik het hier ga vinden.