Guatemala en terugkomst Nederland

Guatemala 29 mei geschreven

Hola. Hebben jullie een beetje door het verslag heen kunnen slaan? Goed nieuws wat betreft het lezen van mijn lange verhalen, dit zal waarschijnlijk mijn ena laatste verslag zijn.

Excuus voor een later bericht, wil jullie ook niet blijven stalken met stukjes verhalen in jullie mail.

Guatemala aangekomen! Na een bus reis van ongeveer 24 uur: Mexico City – San Cristobal (13h)-2h wachten- San Cristobal-Antigua (10h). Leuk stadje, lijkt veel op San Cristobal. Koloniaal stadje. Merk wel meteen het verschil met Mexico. Geblindeerde ramen van auto’s, bewaker met soort van jacht geweer voor een kleine shop, minder politie. Naast deze kleine feiten voel je dat de sfeer anders is of dat er meer spanning is, zoals dat de locals minder met toeristen praten of met elkaar in de bus bvb. In Antigua ben ik daar 5 dagen gebleven. Antigua lijkt een stadje voor de toeristen en de rijke. Voor de toeristen om Spaans te leren en te stappen. Het laatste heb ik wel aan mee gedaan, claro. Daarnaast heb ik het stadje verkent. Zaterdag heb ik een vulkaan beklommen. Ze vertelden me dat je dan de lava kan zien, maar dat is niet meer het geval. Wel heb ik de hitte mogen voelen van de lava dat zich ver onder de grond bevind. Ik had geluk, want het was helder weer. En het weer..tja..wat kan ik daarover zeggen. Eigenlijk wil ik er niks over kwijt, want het is regenseizoen. Dat wil zeggen voor dit moment vaak regenbuien in de middag/avond. T is koud, 20 gr, bijna geen zon. Vrijdagavond is mijn aussie girl (leren kennen in puerto escondido, mexico) aangekomen in Antigua. Met haar heb ik weer een legendarische avond mee gemaakt. De kroegen zijn hier open tot 1 uur in de ochtend. Super relaxt, want hierdoor begint de avond ook vroeger. Ik wou dat we dat ook in NL in konden voeren. Niet meer wachten totdat het 23/24 uur is, vroeger naar bed, volgende dag stuk fitter: wat een uitkomst!

Op dit moment ben ik in San Pedro de Laguna aan het Lago (meer) de Atitlan. Hier ben ik van plan te gaan paragliden en misschien naar een spa. Daarna door naar Xela, waar ik Luis en andere vriend(inn)en van Sharon (mijn nicht) ga zien. Super veel zin in.

Xela geschreven 9 juni 2011

San Pedro is een plaatsje aan het meer Atitlan. Een mooi dorpje met smalle straatjes met restaurantjes en een heel mooi uitzicht op het meer.
Mijn plan was om hier te paragliden dus heb ik ongeveer 10 travel agency’s bezocht om mijn tripje waar te maken. Na meerdere mensen vd travel agency te hebben gesproken, verschillende afspraken te hebben gemaakt en 3 dagen te hebben gewacht op mijn avontuurtje, heb ik het opgegeven. Het ging elke keer niet door, tot mijn grote teleurstelling, omdat er of geen gids was, of het was vol, of het weer was niet goed.
Ondanks deze teleurstelling heb ik het wel goed naar m’n zin gehad in San Pedro. Het hostel waar ik verbleef was net Israël, gezien er zoveel Israëlische mensen waren. De eigenaar is Israëlisch, zodoende. Om in hogere sferen te komen, was daar piece of cake. Er ligt een zak vol magische kruiden dat je op kan roken in de common tv room, die iedereen kan gebruiken.
In dit hostel heb ik ook Rian leren kennen. Een NL meisje, die ik al kende van Antigua. Met haar was ik ook op paragliden jacht gegaan. De eerste dag zijn we naar Panachel gegaan, een ander groter plaatsje aan het meer. De 2e dag zijn we wezen kajakken en ’s avonds zijn we naar the hot tubs gegaan. Daar gebruiken ze water dat verwarmt wordt door de hitte van de vulkaan. En warm was het. Ik heb ongeveer een kwartier alleen met m’n voeten in het water gestaan, wachten totdat het water een beetje wende. Maar wat was dat heet! Op t moment dat we eindelijk konden zitten, dacht Rian d’r telefoon om ook een duik te nemen, dus konden we er weer uit om dat eigenwijze ding af te drogen etc.
De derde dag ben ik afgereisd naar Quetzaltenango, wat ook wel bekend staat als Xela (Maya naam). Ik dacht even gewoon een shuttle te nemen van San Pedro naar Xela, maar helaas mocht het niet zo zijn. Ik had er één geboekt, totdat t mannetje van de travel agency naar m’n hostel kwam met de mededeling dat het niet mogelijk was. Waarom weet ik nog steeds niet. Wel kon ik voor een deel mee met de shuttle van Antigua en dan worden over gezet naar de volgende shuttle…dacht ik…Later nog verder na gevraagd bij het mannetje in mijn gebroken Spaans. Het verhaal werd een beetje anders, ik zou worden afgezet bij een busstation. Vind ik niet heel erg, want ik ben inmiddels wel wat gewend, maar Guatemala is toch wat anders. Lijkt wat minder veilig dan de andere landen. Maar ach..chickenbus, heb ik wel vaker gehad en ik kon er wel om lachen dat dit mij over kwam. Één shuttle, twee chickenbussen, één taxi en 4 uur later aangekomen bij het huis van Luis. Luis (ex vriend van mijn nicht) heb ik één keer gezien in NL, verder wat contact gehad via de mail de afgelopen weken, maar that’s it. Voor mij was het dus weer flink wennen om dingen te delen, rekening te houden met…etc
Vermoed dat het ook hetzelfde is voor Luis. Hij woont overigens erg mooi. Appartement met 3 kamers, grote badkamer, hal, open keuken met zithoek, dakterras, garage. Ik heb m’n eigen slaapkamer. Kan drinken uit de kraan, mag de wc papier in de wc gooien. Hij woont vlak bij park centraal. Kortom, I’m very lucky.
Toch wel raar om op de plek te zijn waar m’n nicht 2,5 jaar heeft gewoond, waar je veel verhalen van hebt gehoord en dan toch heel anders is om het zelf mee te maken. Luis heeft ook foto’s van mijn oom, tante en nicht. Heeft hagelslag en stroop van een andere NLse vriendin gekregen. Heeft het boek Den Haag, NL, een kleine connexxion bus en politie auto als speelgoed. Hij kent een paar NLse woorden. Heel apart. Maar ook wel goed, komt toch weer dicht bij NL, vlak voordat ik terug ga.
De avond dat ik aangekomen was, had Luis vriendinnen uitgenodigd om te komen eten. Hij had Chinees besteld, wat smullen was! Vervolgens naar een discotheek waar alleen salsa werd gedanst. Natuurlijk iedereen dansen, dus werd ik ook uitgenodigd door een vriend van Luis om met hem te dansen. Man, wat ging dat snel. Maar super leuk. Salsa is hier in Xela best populair, of het is heel populair onder de vrienden van Luis.
De volgende dag heb ik een beetje de stad verkent en ’s avonds zijn we op bezoek geweest bij de dansschool van een goede vriendin van Sharon (mn nicht) Erika. Gevraagd of zij mij Spaanse les kon geven, gezien de Spaanse school waar Sharon had gewerkt, geen plek meer voor mij had. Gelukkig had Erika wel tijd, dus de volgende ochtend kon ik bij haar school terecht. Na dat bezoek zijn we naar een verjaardag van een vriendin van Luis gegaan, wat wordt gevierd in een bar, waar ook alleen maar salsa werd gedanst. Ik kreeg een beetje het idee dat ik ook maar les moest nemen in salsa.
Vrijdagochtend Spaanse les, wat ontzettend vermoeiend was. Pff..na 5 maanden geen les te hebben gehad, niet te hebben hoeven werken, is dat echt super wennen. ’s Avonds heb ik pannenkoeken gemaakt voor Luis en een vriend. Na deze fantastische maaltijd zijn we wat wezen drinken in de stad. Waar ik ook meteen heb afgesproken met een oude Engelse reisvriend die ik heb leren kennen in Palenque, Mexico, een maand daarvoor.
Zaterdag heeft Luis me mee genomen naar de verjaardag van de dochter van een collega van hem. Hoe bizar dat is. Zij vieren de verjaardag van kinderen in een kinder speelplaats, waarbij een gedeelte overdekt is. Met 4 gekleurde taarten, ballonnen in de lucht, clown bij de ingang. Als t meeste bezoek er is, geeft de clown een show. Daarna komt de Piñata. Niet één, maar 3. Één voor de meisjes, één voor de jongens en één voor de volwassenen. Je zou denken dat de kinderen meer voor de snoepjes gaan, maar de volwassenen zijn nog hebberiger dan de kids.
Zondag zijn we naar de hotsprings gegaan op de motor. Hierbij komt heet natuur water uit de bergen en stroomt zo de baden in. Ze hebben daar baden gemaakt van natuurlijke stenen. Heerlijk warm, alleen jammer was dat mijn bikini begon te verkleuren en nu oranje/ wit is.
De rest van de week heb ik mijn Spaanse les mogen vervolgen met salsa les. Het voelde weer alsof ik thuis was, druk met huiswerk, lessen, afwas doen, beetje koken, boodschappen doen.
Maandag heb ik weer pannenkoeken gemaakt, maar nu voor Erika en haar kinderen. Ze had het tijdens mijn les over, dus ik kon het niet laten. De rest van de week was een beetje saai: Spaanse les, huiswerk, salsa les, woensdag salsa-avond. Deze week kwam een Britisch jongen die ik in San Pedro had leren kennen naar Xela, dus daar een beetje mee om gegaan.
Het weekend zijn we naar de stoomsauna gegaan en zondag op de motor naar het strand. 3 uur heen en 3 uur terug op een hobbeltjes weg. Strand is zwart, bijna geen toeristen, sterke stroming, heerlijk warm weer.
Maandag t/m donderdag weer Spaanse & salsa les. Dinsdag kwam mijn oude travelvriend, Chris naar Xela. Ik ken hem van mijn tijd op Utila, de Bay island waar ik heb leren duiken. Met hem ben ik verder gaan reizen die vrijdag.
Donderdag afscheid genomen van mijn docent, Erika. Vrijdagochtend kwam Jame, een goede vriend van Luis, nog langs voor ontbijt en afscheid. Afscheid went nooit. Ook al was het best veel blokken voor Spaans etc, ik heb het goed naar m’n zin gehad daar. Luis zorgde goed voor me: kocht NL kaas, zette thee, maakte soms avondeten. Hij zorgde ervoor dat ik me aardig thuis voelde. En dan moet je zo’n thuis weer verlaten. Beetje balen, wat gevolgd wordt van een gevoel van vrijheid, want ik ging weer verder reizen.

25 juni geschreven
Van Xela ben ik door gegaan naar Sumec Champey, Lanquin. Tijdens deze busreis had ik er al een beetje spijt van: “waarom deze busreis, terwijl ik het zo naar m’n zin had in Xela, ik het daar ook de week vol kunnen maken met lessen?”. De bussen in Guatemala zijn geen gewone, het zijn shuttle busjes waarbij de rugleuning net onder je schouderbladen komen. Dus lekker liggen, slapen tijdens een busreis van 14 uur, zit er bijna niet in. Of soms wel met gevolg dat je krom het busje uit strompelt. Toen wij aankwamen (Ik, Chris en Nick (USA guy die ik die week daarvoor had leren kennen in Xela), regende het pijpenstelen en was het ’s avonds en donker. Volgende dag wist ik dat het de reis waard was. ’s Ochtends wakker geworden door vermoedelijke regenval, wat later een stromende rivier langs ons hostel bleek te zijn. De volgende dag (18/6) hebben we een tour geboekt naar Sumec Champey.
De tour was super gaaf. Wandelen/klimmen door de bergen voor 2 uur, aankomen bij een mooi uitzicht, vervolgens heerlijk zwemmen in de rivier. Super mooi helder water. Visjes die aan je tenen eten (dr. Fish). Daarna zijn we de grotten in gegaan met kaars. Daarmee ook gezwommen, want soms kon het niet anders. Super groot en mooi. Vervolgens zijn we gaan tubingen. Dat is met een band de rivier op. Dat ging wel rustig aan. En als laatst mochten we van de schommel in de rivier springen, wat best wel pijnlijk kan zijn voor de vrouwen (autsj!).
Die dag daarop zijn we meteen door gegaan naar Flores. Een heel mooi stadje wat op een schiereiland ligt van het meer Péten Itza. Een heel mooi meer, heerlijk weer. Wij hadden een hotel kamer met uitzicht op het meer met balkon en eigen badkamer. Super luxe. De volgende dag zijn we naar Tikal gegaan, waar voor we zijn gekomen. Tikal is een Maya stad wat ligt in het regenwoud. Om 4.30 uur in de ochtend werden we opgehaald en om 6 uur begon onze 6uur durende tour. Ik heb al aardig wat tempels gezien in Mexico en eigenlijk zien de tempels het er zelfde uit. Het enige verschil is dat er veel meer natuur is, meer dieren, insecten en de geur is ook zo lekker daar van de natuur. Ook de tempels zijn niet helemaal zichtbaar, omdat het helemaal begroeit is door de afgelopen jaren. Daar zijn ze op dit moment mee bezig om het uit te graven.
Na dit intensief uitje zijn we met wat lui wezen chillen on the dock van het meer.
Tja..en dan zijn er nog maar 3 dagen te gaan. Die heb ik gevuld met chillen, souvenirs gekocht en terugreis geregeld. En dan zijn de 3 dagen om en sta je in het vliegveld te wachten op je vlucht, terug naar huis, na 6 maanden.

24 juni geschreven

8 flights, 6 landen, 32 verblijfplaatsen, 168 dagen, 24 weken en 6 maanden verder and back at Houston Airport. Wat is er veranderd sinds ik de vorige keer hier was? Zit een beetje zenuwachtig op m’n stoel (ik ga naar huis!), te bedenken wat er precies veranderd is. 16 januari 2011 was de dag dat ik écht mijn reis begon. Ik lees een stukje terug wat ik voor mezelf had geschreven “Mag niet laten zien dat ik gehuild heb, mag niet laten zien dat de tranen staan te dringen”, “Sas, je kan het”, “Zal ik ook de vlucht nemen naar Amsterdam die ik eerder heb gezien?”. Wat heb ik dat onderschat, het begin..En dan nu het einde. “sas je kan het” is niet meer nodig, naar huis komen lukt me wel. Maar nu het afscheid nemen van een mooie tijd, super mooie mensen leren kennen, mooi(e) culturen/natuur/steden. Meneer Brok i/d Keel zegt ook even gedag. Alhoewel ik tijden heb gekend tijdens mijn reis dat ik het helemaal gehad had met het reizen en best vaak, zie ik een beetje tegen op om naar huis te gaan. Begrijp me niet verkeerd, heb zin om weer iedereen terug te zien. De vraag is meer: wat gaat er komen? Hoe ga ik er op reageren als ik weer terug ben: is het zoals altijd geweest etc etc? Maar ook voor langere termijn. Afgelopen week heb ik m’n werkmail weer eens geopend. Moet 5 juli beginnen, 2 dagen eerder dan verwacht. Kan ik het nog wel, heb ik de kennis nog, pas ik nog wel binnen het team? En dan de toekomst vraag, what’s next? Alleen maar werken, na dit avontuur? Vanaf m’n middelbare school, had ik het plan om te gaan studeren. Na het studeren had ik het plan om te gaan reizen. But what after the traveling? No plan, nada..

Alright, enough worrying, dat komt later allemaal wel.
Voordat ik begon had ik bepaalde dingen die ik wilde doen: Spaans leren, paardrijden, vulcano hyking, scuba dive brevet halen, salsa dansen, cuba bezoeken, paragliden oid, maar vooral laten zien dat ik het alleen reizen aan kan. Heb al van dit alles kunnen doen en nog meer dan dat (behalve helaas het paragliden).

Nog 12 uur en dat terug naar verplichtingen, standaarden, structuur. Ik probeer me in te beelden hoe dat zou zijn, maar ik heb geen flauw idee. Ik kom hier nog op terug.

O en op de vraag of ik weer zou willen reizen en zo ja, waarheen..? Ja ik zou wel weer willen reizen, maar wees gerust, geen 6 maanden. Tenzij ik de juiste reispartner heb gevonden. En waarheen? Pff..heb zoveel plekken die ik wil zien: Zuid-Amerika, USA, Canada, Australië en meer.

25 juni geschreven
Back in Holland! Ja hoor, we zijn geland. In totaal 6 uur geslapen de afgelopen 2 nachten. Je kan het niet echt nachten noemen, gezien ik door de tijdzones reis, kom je bijna geen nacht tegen. Met m’n capuchon op, m’n halve maan kussentje en m’n oogmasker op beetje geprobeerd te slapen. Geland op Schiphol, wachten bij de lopende band op m’n tas, wetend dat m’n zussen en Jos aan de andere kant van de muur staan te wachten. Tja, dan komt het grote moment, wederzien na 6 maanden. Voelde vertrouwt maar ook raar, omdat ik ze wel gezien had via skype, maar is toch anders. Leuk was dat Kim met een stoet ballonnen ook de moeite had genomen om me te zien. Dan ben je weer terug in Nederland. Het voelt niet echt dat ik terug ben. Lijkt meer alsof ik nooit weg ben geweest. Misschien moet de klap nog komen, maar tot nu toe heb ik die ontweken.

Nou, dit waren mijn verhaaltje. Ik ga maar even wasjes draaien. Ik wil in ieder geval iedereen bedanken voor de steun, vooral de eerste weken. M’n ouders, zussen, zwager, vriendinnen en de rest van fam/kennissen die het allemaal hebben gevolgd. Bedankt voor jullie reacties. En tot snel weer…