Shity City again, but first say goodbye…

[26 maart]

De afgelopen 23 dagen heb ik door gebracht op het eiland Utila. Op t moment dat ik aankwam, werd mij al verteld hoe lastig het is om het eiland te verlaten. Ik geloofde daar niet zozeer in. Tijdens het reizen maak je vrienden, maar in hoeverre dat echte vrienden zijn, is altijd de vraag. Daarnaast, als je echt weg wil, dan ben je weg. Na deze 3 weken en 2 dagen moet ik daar toch op terug komen. Een week geleden zou ik weg gaan. Na tig keer mijn gedachten te hebben veranderd (lees vorig verslag. added: geen mexico-city, gezien de vluchten de volgende dag ongeveer t dubbele kostten, dus besloten om zondag, 27-3, vlucht te nemen rechtstreeks naar Cancun vanaf San Pedro Sula {SPS}), heb ik besloten om vandaag te gaan. Een dag heeft 24 uur (jaja, wat een kennis, die hersens werken nog steeds!!), dus er kunnen meer tijdmogelijkheden zijn om weg te gaan.Ik zou eigenlijk de ochtend ferry nemen, maar gezien de laundry-service mijn shorts kwijt had geraakt, ik niet iedereen properly gedag heb gezegd en ik graag mensen blijf verrassen dat ik er nog steeds ben, dacht ik maar de middag ferry te nemen. Daarnaast was er gisteravond ook een feestje, maar dat terzijde.
Vanochtend stond ik dus rond 6 uur naast mijn bed, twijfelen. Om het een beetje te visualiseren, probeer ik het te omschrijven. 5.30 uur ik word wakker en de denkmolen begint. 5.45 nog steeds aan het denken wat verder gaat in hard op praten ‘voor en nadelen met mezelf bespreken’.
Voordeel in de ochtend weg gaan:
- Het is koeler
- Ik hoef geen afscheid te nemen
- Ik kan rustig aan doen in san pedro sula
- Ik weet zeker dat er een bus vroeg weg gaat
- Ik kom veilig aan in san pedro sula gezien het nog daglicht is
Voordeel in de middag weg gaan:
- Ik kan mn shorts ophalen
- Ik kan afscheid nemen
- Ik kan rustiger aan doen in de ochtend

Ik ben achter gekomen dat ik misschien soms te loyaal ben. Ik kan gewoon niet weg gaan zonder afscheid te nemen. Ook al weet ik dat het voor nu reis-vrienden zijn en waarschijnlijk nooit meer zie. Ik hoop dat ik sommige nog terug ga zien, maar ik denk dat de kans daarvan heel klein is.
Toch blijf ik het raar vinden hoe snel je vrienden kan maken en het idee hebt dat je soort van thuis bent. Maar aan de andere kant merk ik toch enigszins verschil tussen de interesse die reisvrienden tonen of echte vrienden van thuis. Het is altijd maar zien als je weg bent in hoeverre een vriendschap blijft bestaan of niet.

[27 maart geschreven]
Oke, terug gaan naar het afscheid. Zaterdagmorgen Rich wakker gemaakt, samen met hem en Chris gebruncht. Ondertussen nog wat afscheid genomen van sommige mensen van de Diveshop en waren zelfs verbaasd dat ik weg ging, gezien ik mijn reisplannen tig keer had veranderd. Terwijl ik op de ferry stapte en een brok in mn keel had, maakte rich fotos (wanneer niet). Gelukkig kon ik me inhouden en werd ik afgeleid door 2 NL meisjes die ik op de ferry had ontmoet, zodat het gemis van het eiland minder werd. Uiteindelijk heb ik geen spijt gehad dat ik tot in de middag gebleven ben.

Na een busreis werden we (met zn 3en) opgehaald voor t hostel. Volgende morgen ik naar het vliegveld. Bang dat ik niet toegelaten werd, omdat ik een dag daarvoor op de site had gezien dat je binnen 48 uur je vlucht moet her-confirmeren, wat ik niet had gedaan. Gelukkig kon ik gewoon doorlopen en ik was de enige die in SPS moest opstappen (zaten meerdere passagiers al in het vliegtuig). Na een tussenstop in Belize-city, kwam ik aan in mijn favoriete stad Cancun. Taxi gepakt naar mijn favoriete hostel, waar ik 3 maanden geleden ben begonnen. Grappig is te zien dat ik weer terug ben, waar ik begonnen ben met zo’n rot gevoel en nu terug ben met een goed gevoel.

Vandaag wezen winkelen, wat een shoppingmalls. Onvoorstelbaar groot en duur! Morgen naar een andere shoppingmall en naar de markt. Dinsdag ws strand en woensdag vliegen naar Cuba.

Waarom schrijf ik nu eigenlijk al zo snel na de vorige? Omdat ik al mijn fotos heb gepost op picasa en even toelichting wil geven.

Onderwaterfotos: Ik was samen met Rich afgelopen donderdag wezen duiken. En toen wilden we een foto maken zonder masker en regulator. Rich heeft tijdens deze actie achter elkaar fotos gemaakt, dus kan je zien hoe prettig ik me voel wanneer ik mn masker af doe en op doe.

De foto’s in het donker met andere mensen zijn de ‘stap’fotos..