Mexico..3 weeks

30 april geschreven


Nadat ik het communistisch eiland, Cuba, heb verlaten, ben ik meteen terug gegaan naar de plek waar ik begonnen was: Cancun, zelfde hostel etc. Ik kende daar nog een Belgisch meisje voor mn ontdekkingsreis in Cuba. Met haar heb ik mijn tijd in Cancun doorgebracht. Ondanks ik nog steeds Cancun een shity city vind, ben ik daar 4 nachten gebleven. Heb dit keer me rustig gehouden. Deze stad staat bekend om grote feesten en dure feesten (lees: 60 euro entree all incl.). Daar ben ik getuigen van mogen zijn in mijn slaapzaal met meiden die niet meer wisten in welk bed ze sliepen, kotsend over de wc hangen, 4 mensen in een stapelbed slapen etc etc.
Terwijl Nederland lekker aan het genieten was van een paasontbijt-brunch-diner, eieren zoeken, sociale verplichtingen langs gaan, genieten van het lekkere weer, ben ik naar het strand gegaan. Om de compensatie een beetje beeld te geven: Nederland met lekker weer heerlijk genieten van paas-eten in de tuin met familie/vrienden. Mexico, Cancun: helder blauwe zee, witte stranden, wind, 33 graden, strak blauwe lucht, waarbij ik op 2e paasdag maar de onderwaterwereld heb mogen bewonderen met 2 roggen van ongeveer 1,5 m groot.

Na de ‘shity city’ ben ik door gegaan naar Merida. Ik was/ben van plan om naar het westen te gaan en te eindigen in Mexico-city en omstreken, om vanuit daar door te gaan naar Guatemala (ligt zuidelijk).

Merida. Stel je voor je ligt in een sauna en bent weggedommeld, ligt lekker te slapen en schrikt wakker. Niet alleen door de hitte schrik je wakker, maar ook de omgeving. Want je bent niet in de sauna, je bent in Merida, Mexico. Zo werd ik de eerste en laatste ochtend daar wakker. Het is daar op de dag 40C met warme en vochtige wind. De temperaturen in de dierentuinen in NL halen er niks bij. Op de slaapzalen liggen 10 meiden, douchen zijn ook warm, ventilatoren blazen warme lucht.
Terwijl ik daar als een lopende waterval het stadje aan het verkennen was, lopen de rest van de locals in long jeans en shirt met korte mouwen. Geen druppel zweet was te bekennen.
Ik ben hier maar 1nacht/2dagen gebleven. De reden hiervan was dat ik het een beetje zat was, het reizen. Het reizen vind ik geweldig, maar het feit om elke keer nieuwe mensen te leren kennen is best vermoeiend. Het voorstellen, aftasten hoe diegene is, wat die wil, elke keer hetzelfde riedeltje, niemand waar je je zorgen mee kan delen etc etc. Daarnaast baalde ik er flink van dat ik van veel reizigers hoorden dat zij een reisbuddy hadden gevonden om van plek a naar b te gaan en ik gedurende mijn gehele reis niet, afgezien van Camilla en haar vader. Ik weet natuurlijk ook wel dat ik een beetje een rare route heb afgelopen. Dan nog ik wil een reisbuddy. Heb op 2 internetforums neergezet wat ik wilde, heb wat reacties gehad, maar zijn meestal mexicaanse mannen die vragen of ik met hun autotrip mee wil. Ik denk dat onderaan mijn profielfoto ‘dom/naïef’ staat. Een paar keer had ik bedacht om misschien m’n ticket te vervroegen. Met het heerlijke weer in NL, de terrasjes, festivals, vriendinnen, vrienden, familie om me heen zonder te bedenken hoe of wat ik doe. Heerlijk! Ik zou dat zo kunnen doen, maar ik weet dat ik daar spijt van ga krijgen. Gelukkig duurde mijn twijfels maar een paar dagen.

Nadat ik aangekomen was in Palenque heb ik mijn goede reismood weer voortgezet. Dingen ondernemen, schijt hebben aan het feit dat je alleen bent en zien hoe dingen uiteindelijk verlopen. Mocht het me alsnog niet bevallen, dan ga ik snel naar Guatemala, waar ik dan de resterende tijd verblijf om spaans te leren.

Entonces, Palenque…Ik had al met wat mensen erover gesproken en ze hadden me aangeraden om in de jungle te verblijven. Ik was er een beetje sceptisch over, want jungle, wat is dat nou precies. In mijn optiek verblijf ik nu in de jungle. Ik slaap in een klein huisje met wc, douche en wastafel met rieten dak. De hele dag hoor je geluiden van insecten, vogels en in de ochtend hoor je de apen boven je huisje brullen. Lianen hangen hier, bamboetakken, tropische bloemen, vlinders vliegen, kikkers die ‘s avonds over straat lopen en een 20 cm groot kunnen zijn. Ik was blij dat ik mijn klamboe mee had om er zeker van te zijn dat ik geen extra proteïne hapje ’s nachts in neem. Dit huisje doet me trouwens erg denken aan het huisje waar we verbleven in de binnenlanden van Gambia. De mensen die hier komen noemen ze hippies. Er is niet zo veel sprake van peace and love etc waar ze bekend om staan, maar meer de bob marley, rasta vlechten, joints en paddo’s gebruik. Men gaat naar Palenque vanwege een Maya tempel. Ik wilde daarom ook hierheen gaan en vanwege de jungle. Dag 2 is al bijna om en ik ben nog niet geweest. Ik heb namelijk op dag 1 een Britse man leren kennen die op motortrip is en wilde naar een waterval gaan. Ik werd toevallig uitgenodigd, dus ben achterop de motor mee gegaan en heerlijk daar gezwommen. Hier is het overigens ook erg warm, maar niet zo erg als in Merida. ’s Avonds biertjes gedronken met mijn nieuwe Britse vriend wat duurde tot 3 uur ’s nachts. Tijdens deze gezellige avond was ik vereerd van de charmes van een 90 jarige oude man die mij probeerde te versieren. Helaas was het geen nachtmerrie, waardoor ik hem de volgende dag mocht begroeten en misschien nog wel vaker.
Als je naar de Maya ruïne wil gaan, dan is het beste om dat vroeg te doen. Helaas had ik er de kracht niet voor, dus had het plan om naar de andere waterval te gaan. Helaas ging dat plan ook niet door, want ik was in gesprek met mijn nieuwe Amerikaanse vriend Paul. Een man van in de 60, veel meegemaakt in het leven en spiritueel is. Fascinerend hoe hij dingen van uit verschillende invalshoeken probeert te bekijken. Hier is men sowieso wel erg spiritueel aangelegd. Proberen bijvoorbeeld de gedachtes te verbreden door gebruik van paddo’s.
Dag 3 ben ik ’s ochtends vroeg naar de maya tempels gegaan. Eigenlijk is het een beetje hetzelfde als alle andere maya tempels. Alleen deze is in de jungle en je hoort de apen brullen de verderop in de jungle verblijven. ’s Avonds ben ik het oostenrijkse stel tegen gekomen die ik kende van de maya tempels in Merida. Met hen ben ik volgende dag af gereisd naar San Cristobal.

San Cristobal

Aangekomen in San Cristobal kon ik heerlijk m’n trui aan houden terwijl ik met mn backpack over straat heen liep. De eerste 2 dagen wezen winkelen met mijn Oostenrijkse vrienden. Heerlijk gegeten. Nadat mijn Oostenrijkse vrienden verder door gingen naar het strand, heb ik nog 2 dagen door gebracht in San Cristobal. Je hebt in de buurt van deze stad 2 dorpjes waar de Maya mensen wonen. Want deze tribe bestaat nog steeds en hebben hun eigen manier van leven. Ze kleden zich op de ouderwetse manier en oefenen hun eigen spirituele rituelen uit. Het 2e dorpje heeft een eigen kerk en als je daar aan komt, denk je dat het gewoon een normale kerk is, maar als je daar binnen stapt is het één en al rook, kaarsen op de grond, hooi op de grond met bloemen, beelden van saints hangend aan de muur, wier rook en mensen die hun rituelen uitvoeren met kippen. Zo bizar om dat te zien. Ik probeer het op deze manier een beetje te beschrijven, maar je moet er echt zelf getuigen van zijn. Foto’s mogen er overigens niet gemaakt worden, men is bang dat hun geest wordt opgezogen door de camera. Mocht je wel foto’s maken (wat ik op zich wel begrijp dat men dat wil doen omdat de plek zo uniek is), wordt je opgepakt door de lokale politie en wordt je in de gevangenis gezet. Je kan je borg betalen met cola. Ze gebruiken cola om te boeren, zodat hun spirit wordt los gelaten. Cola is een heilig iets. Mocht je dat niet hebben, dan kan je vanuit de gevangenis door de tralies met de locals en met de toeristen praten, gezien de ingang aan de buitenkant zit van het gebouw. Ik heb de gevangenen mogen zien.


Pacific sea

’s Avonds heb ik de nacht bus genomen naar een strandje, genaamd Zipolite. Daar waren mijn Oostenrijkse vrienden. Een verlaten strandje met hutjes, waar ik ook 1 van had. De enige mensen die je ziet zijn naakte mannen. En nee, dat is niet de reden dat ik daar heen ben gegaan. Kennelijk was het meer een naakt strand. Na 1 nacht had ik het wel weer gehad en ben ik naar een grotere badplaats gegaan: Puerto Escondido. Aangekomen in het hostel hoorde ik een meisje met een bekend australisch accent praten. Ik naar haar toe, was het t meisje waar ik mee de dorpjes tour heb gedaan in San Cristobal. Zij bleef 2 nachtjes, dus heb met haar een heel stel andere mensen van dat hostel het weekend door gebracht. Dit dorpje staat bekend om het surfen en feesten, wat ik ook heb mogen ervaren (het feesten natuurlijk ;)). Tijdens het feesten, strand hangen, heb ik 3 Australische meiden leren kennen die zo gek zijn als een deur en misschien wel erger. Zij wilde naar een ander strandje gaan, waar je een cabin op het strand kan huren en kan leren surfen. Dat leek me een uitstekend idee, dus heb me bij hun gevoegd. Samen met hen en 2 Britse jongens zijn we daarnaar toe verplaatst (wat 5 min met taxi van vorige plek was, maar veel meer wind en meer koeling). Ik deel een kamer met badkamer met de 3 Australische meiden. Heb gister m’n eerste surfles gehad, waarbij ik nu bond en blauw ben. Maar was wel erg leuk en ben van plan om meer te gaan oefenen. Ik weet nog niet hoe lang ik hier blijf. Ik wil sowieso naar mexico city en dan kijk ik verder of ik nog verder naar het noorden wil. Daar schijnt ook mooie dingen te zien.

From pacifics to Mexico DF aka mexico city geschreven 18 mei

Tja..het surfen bleek uiteindelijk toch niet echt wat voor mij te zijn. 3 dagen na mijn eerste surfles nog steeds beurse heupen en ribben te hebben en verhalen gehoord te hebben van beginnelingen dat ze 2 uur hebben gesurft en maar 1 keer hebben gestaan, was voor mij het antwoord wel duidelijk: Niks voor mij…
Wat doe je dan op het strand? Beetje bakken? ‘ja’. Beetje slapen? ‘ja’. Surfdudes spotten? ‘ja’? Strandwandeling maken om half 7 ’s ochtends met zonsopgang? ‘Ja’. Bedenken in de ochtend wat je gaat eten voor lunch, diner en misschien wel voor volgend ontbijt? ‘ja’. Pelikanen bekijken? ‘ja’. Heel veel feesten? ‘Nee’.
I know..een shock..Heb niet heel veel gefeest. Alleen tijdens het weekend. En dat waren natuurlijk ook de beste. Afgelopen zaterdag ben ik met de 2 Britse mannen wezen paardrijden op het strand. Keihard galopperen. Super gaaf. Die avond werd ik helaas niet lekker. Vermoed dat ik de buikgriep heb gehad ofzo, had koorts, steken enzo. Gelukkig kon ik wel zondagavond de nachtbus nemen naar mexico city. Deze nam ik samen met Jane, 1 van de australische meiden.
Maandagochtend aangekomen liep ik als een oud wijf, stijf als een hark vanwege de spierpijn, daarnaast mijn griepje. Heerlijk gevoel was dat. Maandag hop-on-hop-of bus genomen. En ’s avonds naar de film met Matthew Mcconaughey, wat mijn dag weer goed maakte.
Dinsdag is Jane naar huis gegaan, terug naar Australië en ik heb de rest van de dag geslapen en heel facebook afgestruind om een beetje op de hoogte te blijven van alle in’s and out’s in NL.

Vandaag ben ik naar antropologie museum gegaan. Was wel interessant. Vond het meer interessant dat ik een man tegen kwam onderweg naar de metro die mij uitnodigde om naar een kunstgalerij te gaan, waarbij ik probeerde nee te zeggen. Maar ach..waarom ook niet, kan geen kwaad. Na de kunstvoorstelling van 3 kleine ruimtes, wilde ik teruglopen naar de metro, waarbij ik een gevoel kreeg dat het niet alleen om vriendschap ging, gezien hij me al wilde knuffelen na 5 minuten ontmoeting en een zoen gaf op m’n wang (what’s wrong with these latin guys!?!?). Hij wilde dat ik met hem mee ging, ging hij voor me koken, wijn drinken. Ik probeerde eronderuit te komen door te zeggen dat ik terug wilde om bij te komen van al het geloop en ben ziek geweest etc etc. Maar hij hield vol. Dacht hij dat ik zwanger was. Nou ja..als dat de oplossing is. Dus dames en heren, ik ben 6 weken zwanger (ik ken weet het cees, je hebt het gezegd..;)). Nou ja…volgens hem dan. Heb tegen deze opdringerige man gezegd dat ik zwanger was, waarop hij meteen terughoudender was en zei dat hij nog niet kon denken om vader te worden en begon over relaties. My god. Ben blij dat dat het verlossende antwoord was, want hij was snel weg. Ik had natuurlijk de grootste lol om mijn bedachte verhaaltje.

Deze week is de week van het exploreren van Mexico city, wat de 3e grootste stad is van de wereld. Het bevalt me wel. Aardige mensen, lekker temperatuur (25 gr), regen einde van de dag, veel dingen te bezichtigen.

Oh trouwens, moet even kwijt hoe vriendelijk en behulpzaam de mexicanen zijn. Onvoorstelbaar. En eten is meestal heerlijk! En de straten zijn altijd schoon, ongelooflijk. Ze vegen zelfs het zand aan..

Ik hoop dat ik het volgende verhaal kan schrijven in Guatemala en wat korter…Goodluck!