vakantie mexico

Zenuwlijer! 8 jan’11

Nooit gedacht dat ik zo een zenuwlijder zou zijn. De schuld die ik hiervan geef is vadertje tijd. Afgelopen week was er een patiënt binnen gekomen op mn werk die de tijd op zn horloge terug kon zetten. Hij dacht dat er met de tijd werd gespeeld en was zo overtuigd dat de tijd op zijn horloge klopte. Ik wou dat ik met de tijd kon spelen. Helaas heb ik geen horloge, anders was het wel t proberen waard.

Gelukkig waren we op tijd op schiphol, nog wat gedronken, ouders/zussen/zwager gedag gezegd. Onderweg naar mijn gate kom ik een figuur tegen in een beveiligingspakkie, bleek het n teamgenoot te zijn die dienst had.
Wat een begin van mijn reis: In het vliegtuig Groenland gezien met super mooi landschap, Canada met de grote meren wat vervolgens over ging in USA en zichtbaar warmer werd en t witte landschap maakte plaats voor bruin en warmer landschap. Aangekomen op Cancun geld gepind, taxi genomen en op naar Playa del Carmen. Zat met een heel leuk mexicaans oud stel in de taxi die in orange county woonde. Ik had al snel de smaak van het reizen te pakken. Het geeft toch wel een kick om alleen zo over de wereld te reizen.
Aangekomen bij het hotel Rui Lupita snel ingecheckt, onder de douche gestapt en gehaast naar de family. Ik vermoedde al dat ze zich een beetje zorgen maakte, maar ik dacht neem snel taxi, snel even douchen. Nou heb ik de rest van de vakantie te horen gekregen hoe erg zij zich zorgen maakten en ook gezien bij de ontmoeting (kwamen aanrennen toen ze me zagen met betraande ogen).

De vakantie.
En wat voor vakantie was het. All inclusive = all inclusive. Onvoorstelbaar. Zoveel eten en drinken. Het leek net Dirty Dancing2. De rijke blanken westerse mensen die even een weekje vakantie nemen. En dan heb ik het nog niet over de stranden gehad. Bloedje mooi!
We hebben de strand/zwembaddagen afgewisseld met de excursies-activiteiten. We zijn naar Tulum geweest, waar de Maya-tempels zich bevinden. Erg mooi! De woensdag had het ongeveer de hele dag geregend, dus zijn we wezen winkelen. Op mijn verjaardag zijn we met de jeep naar een dorpje wat eigenlijk er uit zou moeten zien als een onbewoond strandje. We zijn daar op de boot gegaan en hebben een hele mooie gele grote schildpad gezien, een paar dolfijnen, een krokodil waarvan nog steeds onbekend is of het een echte of die van plastic was. De dolfijnen was echt heel raar en mooi om te zien. Ik had ze hier niet zo snel verwacht. Daarna zijn we weer terug gescheurd naar het hotel. Deze excursie viel een beetje tegen, omdat er werd verteld dat we veel meer dieren zouden zien en dat we gingen snorkelen en 2 gidsen zouden hebben. Helaas was dat niet zo. Ondanks dat was het nog erg leuk, vooral het scheuren in de jeep, wat ik natuurlijk ook heb gedaan. Vermoedelijk dat de ene gids het niet zo leuk vond.
Terug in de hotelkamer hadden de kamermeisjes een taart gemaakt van handdoeken op mijn bed met slingers en ballonnen. Bij het eten kregen we taart en werd er door 3 barmannen gezongen. Vervolgens bij het podium werd ons gezin naar voren geroepen om aan de slag te gaan met de pinata. Ik had al een vermoeden dat mn fam iets aan het organiseren waren voor mn verjaardag. Zijn ze speciaal naar de winkel gegaan om een pinata te halen, het animatie-team gevraagd hier aan mee te doen. Nou dat heb ik de avond van mn verjaardag geweten. Stond ik daar voor tig man geblinddoekt met een stokkie te zwaaien. Heb me echt rot gelachen. Helaas is het me niet gelukt om dat ding kapot te slaan. Ook niet de rest van de fam. Een amerikaan had the power en sloeg m kapot.
Aan de bar kreeg ik vervolgens een taart van waterijs met daarin een brandend (letterlijk!) shotje. Na een paar spelletjes en drankjes verder, zijn zussen en zwager verder gegaan in de discotheek. Kreeg daar een verjaardagscoctail. Terug in mijn hotelkamer begon het feest pas echt, alleen dan bij mijn maag. Die had er genoeg van gehad, met alle gevolgen van dien. Dit keer was het niet de boot of de jeep die er voor zorgden dat de wereld draaide/bewoog. Pff..wat een nacht. Geluk dat ik een heel lief zusje heb die voor me gezorgd heeft (duizendmaal dank!!). De volgende dag ging natuurlijk ook niet zonder gevolgen. 15 uur na het feest kwam ik weer tot leven.
Vandaag 15 januari 2011. Wat een dag. Dit keer zonder kleine alcoholvergiftiging. Dit keer was het een emo-vergiftiging, oftewel een zware emotionele dag. Nooit gedacht dat ik het zo zwaar zou vinden. Afscheid nemen van m’n ouders, zussen en zwager. 2 uur daarvoor liep ik al te janken als een klein kind. En ik maar afvragen waarom ik voor deze keuze ben gegaan. Dan maar de lange termijn voordelen bedenken: spaans leren, cultuur, etc etc. Ouders, zussen en zwager die alle feiten langs elkaar leggen waarom het zo leuk gaat worden. Helaas is het gevoel anders. Ik voelde me zoo klote.
Na het afscheid moest ik nog op het internet en gelukkig was daar jantiene op skype. Jammer genoeg deed hij het niet zo goed, maar wel voldoende om me wat beter te voelen. 2 uur daarna werd ik op gehaald door Jose-Louise, taxi-driver. Mexicaan van 40, regelde meteen taxi van hostel naar vliegveld voor morgen. Super relaxt.
Hostel is wel erg hip. Dakterras, waar ik nu op zit. Jacuzzi, barretje. WiFi in het gehele hostel. Wat ben ik blij met mn Asus. Backpackers. Wel raar, want ik voel me nog een beetje het jonge schaap. Moet alles maar een beetje ontdekken hoe het allemaal werkt. Ik lig nu op een zaal met 8 bedden. Heb een kluis. Douche etc ziet er allemaal verzorgd uit. Voel me nu gelukkig wat beter.
Ben nu wel helemaal gesloopt van het huilen en alle spanningen. Straks lekker eten, dan lekker filmpje kijken op mn laptop en dan slapen. Morgen word ik om 4 uur in de ochtend gewekt en vlieg om 8 uur naar Houston om verder te gaan naar Costa rica.

Bedankt voor al jullie vorige berichten en bedankt voor alle felicitaties. Erg leuk.
En paps en mams: bedankt voor de heerlijke vakantie. Was toppie!