19 jan- beschrijving omgeving ed - Reisverslag uit Turrialba, Costa Rica van Saskia Haan - WaarBenJij.nu 19 jan- beschrijving omgeving ed - Reisverslag uit Turrialba, Costa Rica van Saskia Haan - WaarBenJij.nu

19 jan- beschrijving omgeving ed

Door: saskia

Blijf op de hoogte en volg Saskia

21 Januari 2011 | Costa Rica, Turrialba

19 jan.
Het lijkt alsof ik al heel lang op reis ben. Vermoed dat het komt omdat ik zoveel indrukken op doe. Daarnaast heb ik de mogelijkheid om elke keer een blog bij te houden om mijn geliefde Asus (notebook).

Zoals ik al had geschreven ging ik salsa-les nemen en paardrijden. Gisteravond heb ik salsa-les genomen. Ik vond het wel een beetje tegen vallen, omdat het erg klein was en erg warm in de ruimte (was een huiskamer van rosita). Daarnaast waren er te weinig mannen, waardoor we met elkaar moesten dansen. O dat heb ik denk ik nog niet verteld. De school waar ik les heb zitten alleen maar Nederlanders behalve 1 jongen, maar die heeft prive les. Ik heb met 3 andere meiden les. 2 vriendinnen en 1 meisje. De lessen gaan aardig goed. Ik heb al aardig wat werkwoorden geleerd, wat vaste zinnen. Verder is het veel oefenen thuis met Grace, sharon en valerie. De kleindoc hters van grace. Dat betekent dat ik 1 aantekenboekje, 1 woordenboek, 1 taalboekje en de lesmateriaal van school erbij heb om alles in op te zoeken. Om een zin te maken heb ik er soms 3 nodig. Ik ben wel blij dat het steeds beter gaat. Ik begrijp Grace steeds beter en heb t idee dat zij mij ook verstaat.
Verder heb ik veel aan sharon van ongeveer 5 jaar. Zij heeft het zelf denk ik niet door, maar ze helpt me soms om de woordjes te leren de uitspraak (lees: ik spreek het dier uit, zij doet het dier na en verbetert me) of ik probeer wat in een zin te zeggen en herhaalt het in een vraag heel langzaam, woord voor woord, waardoor ik een beetje leer hoe ik het moet zeggen. Ondanks deze verbeteringen, moet ik nog een heel eind. Heb voorgenomen dat ik me eerst in zoverre verstaanbaar wil maken, waar ik me prettig bij voel en dat ik dan verder ga reizen. Aangezien ik heb gevoeld hoe het is als je er alleen voor staat en de taal niet begrijpt.

Pero, ik had het over de salsa. Geen mannen dus. Nou, dan vind ik er al weinig aan. Ik houd van salsa dansen, maar op zich is het een saaie dans. Ik heb liever een vent die een beetje kan leiden en zo lekker te dansen. Dus ik weet niet of ik het nog een keer ga doen. Misschien dat de tweede keer wel beter is/wordt. Daarna hebben we met wat anderen afgesproken in de stad om wat te drinken. In de bar kwam ik nog de gekke neef van Grace tegen. Voelde even dat ik vrienden had ;). Op zich is het wel gezellig met de groep Nederlanders die hier zitten, maar daar ben ik eigenlijk niet voor gaan reizen. Dus ik hoop dat volgende week ook nog internationale mensen komen.

Vandaag ben ik gaan paardrijden. Na deze ervaring ben ik achter gekomen dat ik een beetje naief ben. Ik dacht lekker paardrijden, zoals je bvb doet in NL in de duinen. Klaar gelegde paden. Dat liep net iets anders, letterlijk en figuurlijk. In mexico zeiden ze dat de jungle in gingen, nou, dat was er niks bij. Ik op cacao (paardje) over stijlen heuvels, stromingen, smalle paden, modderig. En ik dacht, ik neem mijn ballerinatjes mee om aan te doen. Dan kan ik gemakkelijk in de stijgers. Geen goede keuze. Door de regen die de afgelopen weken was gevallen, was er een stuk weg gezakt. Moest van cacao af en stukje lopen op mn schoentjes, door de modder, door de stroming. Ben ook helderziend geworden, ik wist dat ik ging vallen en ik viel: in het water. Gelukkig alleen tot begin van mn broekspijpen en mn schoenen. Schoenen maar uit gedaan en op mn bloten voeten gaan lopen. Heerlijk water. Maar wat een avontuur he. Boven op de berg aangekomen (nog wat vaca (koeien) tegen gekomen en ik zingen: ‘een koetje en een kalfje liepen in een wei…’) zei onze beste gids (waren met 3 meiden) dat we weer terug gingen. Gelukkig eerste stukje iets anders, jammer genoeg het laatste stukje met de stroming waarbij je moest lopen, mocht niet ontbreken. Het leuke was dat 1 paard van de meiden niet altijd wilde lopen en ze kon niet rijden. Zat ze daar in het duits tegen t paard te praten. Echt heel hilarisch. Wat een adrenaline-kick was dat zeg. Echt super gaaf. Ook wel eng sommige stukken, omdat de paarden soms een beetje uitgleden. De natuur is hier ook zo mooi. Echt een jungle, de bomen, de wind en stroming die je hoort, vogels.
Ik heb wat fotos op mn FB (facebook) gezet, omdat dat wat gemakkelijker gaat.

20 jan gaan we met een groep met de taxi naar een waterval en misschien ook wel zwammen. Ook wel zin in. Verder misschien nog aerobicen 1 deze avonden hier. Dat kan hier namelijk ook.
Ik zal nu wel wat vertellen over de stad Turrialba. Het is niet zo’n hele grote stad, het ligt in een dal. In het centrum kan je heel gemakkelijk de weg vinden.
De school is omhoog de berg op (5 min con le caro). Vanaf de school kan je de vulkaan Turrialba zien, die actief is. Helaas mag je daar niet heen sinds korte tijd, omdat er te giftige gassen eruit komen.
De stad lijkt er veilig en volgens de NL stagiaires van de school is dat ook zo. Je kan er savonds gewoon over straat heen lopen. Ik zelf doe dat liever niet, omdat ik de stad nog niet zo goed ken. Verder heb je hier veel taxi’s. Een busstation. Ik weet nog niet helemaal hoe de bussen werken. Heb er gister 1 genomen en toen kwam ik er achter dat ik te laat eruit was gegaan, met behulp van mn buurvrouw. Dus toen maar taxi genomen. 1 grote kerk, wat ook het centro is van de stad. Geloof lijkt erg belangrijk voor de mensen hier. Verder zijn hier heel veel honden. Dat zijn meer mascota(huisdieren). Deze beesten blaffen voor het leven. Vraag me af of het ook voor het waken is, want soms zijn het hele kleine beestjes. De mensen zijn hier heel erg aardig. Ze kunnen geen engels, wat op zich ook wel goed is om te oefenen.
Hier heb je wel wat muggen. Heb vandaag de geheime tip gekregen van mn docent om vitamine E te slikken, waardoor je lichaam een geur afgeeft wat de muggen niet leuk vinden. Dus bij deze, hier de tip. De muggen zitten meer in de bergen, dus ook bij de school. Verder ook soort van bloedzuigertjes. We (medestudenten) zijn er nog niet over uit wat het precies is. Het is een klein rood stipje wat je ziet, of je geprikt ben door een naald. Het jeukt niet ofzo, maar het wordt er daarna een beetje rood.
Ik eet bij Grace ontbijt en diner. Ontbijt is verschillend: pancake, tosti, rijst met bonen. Savonds vaak rijst met bonen. Gelukkig soms ook salade ernaast. De lunch moet ik zelf verzorgen. Ik koop dat in de super in de stad. Het water kan je gelukkig gewoon uit de kraan drinken. Ben nog niet ziek geworden hier door het eten, gelukkig.
Ik heb bij grace een eigen kamertje. Ik slaap hier op zich wel lekker. De tweede nacht hoorde ik alleen iemand huilen, volgens mij was grace het. Afgelopen nacht hoorde ik het ook al. Soort van wenen. Misschien voor haar overleden vader. De volgende dag is ze het zonnetje van de dag.

Zoals je misschien kunt lezen gaat het al een stuk beter met me. De berichten die ik heb gehad, hebben me ook echt geholpen. Ik merk dat ik steeds een stukje verder kom met spaans, wat me een gerustgesteld gevoel geeft. Ik vermaak me goed met de andere studenten.
Nou dit was weer mijn lap tekst. Ik hoop dat ik jullie er nog niet mee verveel, maar het is erg makkelijk, gezien ik een notebook heb waarmee ik op mn kamertje gemakkelijk wegtype.

Saludos

  • 21 Januari 2011 - 19:41

    Mirjam:

    klinkt heerlijk!!
    schat
    je lijkt je wat beter te voleen zet hem op he!!
    xx

  • 21 Januari 2011 - 20:44

    Aad:

    Goed om te lezen dat je stappen vooruit maakt, Sas

  • 21 Januari 2011 - 22:01

    The Marriotts:

    Sounds like you are already making progress. Enjoy and Take care.xxx

  • 22 Januari 2011 - 18:14

    Maaike En David:

    Haha, zien het al helemaal voor ons --> jij op je ballerina's naast een paard ;)! Leven de schoenen nog?

    Uit je bericht komt iig wel naar voren dat je je meer op je gemak voelt! Gelukkig maar :).

    Have fun en tot je volgende berichtje!

    Liefs

  • 23 Januari 2011 - 11:13

    Tantetje:

    Fijn te lezen dat je je gaandeweg beter gaat voelen, lieverd. En leuk dat je zulke sprongen maakt met Spaans en dat het kleine meisje je, zonder dat ze daar zelf erg in heeft, helpt met de uitspraak. Grappig....het verhaal over het paardrijden, en dan vooral jouw keuze voor je ballerina's; je moet het allemaal maar weten wat je wel en niet kan (doen), maar daar kom je vanzelf achter, lijkt me. Veel plezier, Sas. Liefs en kusjes

  • 28 Januari 2011 - 09:52

    Cees:

    Hoi Sas, heb van pa en ma je link gekregen, ben blij dat je je er steeds meer thuis gaat voelen. Die kleine rooie stipjes kunnen wel zandvlooien zijn, heeft Angelique ook eens last van gehad.
    Thuisfront wordt ook steeds blijer,nu ze meer positievere geluiden horen van de overkant.
    Blijf je volgen....................... en denker om doe het safe of doe het niet!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Saskia

2 jaar geleden ging ik naar Gambia, om voor 10 weken te kijken wat de voorlichtingsprogramma is voor diabetes. Na mijn terugkomst in NL wist ik het zeker: Ik ga sparen voor een backpackreis naar Verweggistan. Nu is het bijna zover: 8 Januari 2011 vlieg ik om 10 uur naar Cancun Mexico. Daar heb ik een week vakantie with my family. 16 Januari vlieg ik door naar San Jose, Costa Rica. Daar wil ik de spaanse taal gaan leren. 29 Juni 2011 vlieg ik terug vanuit Panama City, Panama naar Amsterdam. Dan heb ik mijn 6 maanden reis afgesloten van Central America.

Actief sinds 04 Maart 2008
Verslag gelezen: 173
Totaal aantal bezoekers 29543

Voorgaande reizen:

26 November 2012 - 02 Maart 2013

'down under'

08 Januari 2011 - 30 Juni 2011

Central America

21 Augustus 2008 - 02 November 2008

Mijn eerste reis

Landen bezocht: