Suikerfeest

(this message is before bansang)

Vorige week is omgevlogen. Ook al hadden ze hier een week vakantie, moesten wij natuurlijk werken.

Maandag heb ik 2 uur lang pannenkoeken staan maken voor medestudenten. Ze vonden ze wonderbaarlijk erg lekker, alleen hadden er liever saus bij. Verschil in smaak moet er wezen…Ze wilde het liever in een soort van roti vorm. Dan denk je, veel suiker zullen ze wel lekker vinden, als je ziet dat ze meer suiker bij de thee doen, dan heet water…

Woensdag was het einde van de ramadan! Eindelijk!!! Naja..dat denk je dan, als je sochtends brood wilt halen en blijkt dat de winkel dicht is. Dus dan maar rijstepap gemaakt met een krokant korstje (aangebrand). Smiddags (2 uur later dan we hadden afgesproken) werden we opgehaald door rama’s broer. Rama had lunch gemaakt. Ik had eerder verwacht met de hele familie eten ofzo, maar we waren maar met zn 4en. Afterwards gingen we naar bintas huis. Dat ligt vlakbij het vliegveld en is zo’n uur reizen met het lokale vervoer. Ze heeft een erg leuk huis meer op het platteland. Haar moeder was erg blij met ons bezoek. Ook hadden we een NL kado meegenomen, pakketje van lollies, douchschuim en fris (ze drinken geen alcohol als moslimzijnde, dus dan maar wat anders in een fles…). Daar avond gegeten. S avonds nog even buiten gezeten. Was echt mooi gezicht met al die sterren en dat je verderop het ligt kon zien van de grote weg.
Toen we weg wilde gaan, zijn er nog fotos gemaakt van de familie met ons erop (classic foto van Afrikaans familie).

Donderdag gingen we weer enthousiast aan het werk, wat betekende dat we om 12 uur ongeveer weer naar huis gingen. Renate en Marja hadden geld nodig van de bank. Gelukkig had ik genoeg cash mee, maar zij niet. En ja..het zal de ramadan niet zijn die ons plan in het water gooit, bank was dicht. Gelukkig had ik genoeg cash mee en kon renate pinnen, dus hadden genoeg voor onze trip naar bansang. Savonds gingen we met binta mee naar Rama’s place om daar te eten en dan naar de club te gaan. Ik blijf me verbazen over de gewoontes daar. Heb je gegeten, worden we in een kamer gezet met airco, want in de kamer waar we zaten was het erg warm. In die kamer had ze de matras op de grond gelegd en konden we op relaxen, tot het tijd was om naar de club te gaan. Moet zeggen dat we ons aardig goed kunnen aanpassen, we hebben daar voor een uur geslapen in een vreemd huis.
Aangekomen op het schoolfeest…uhh…club. Sorry, het leek zo erg op een schoolfeest. Dresscode was: Less is more. Buiten de dansvloer waren speelautomaten en stoelen, waar veel mensen op zaten. Op zich was het wel logisch dat ze daar ook gingen zitten, want op die dansvloer was het echt niet te harden. Drinken was op een gegeven moment op, want ze hadden alles in flesjes en op=op. En dan heb ik het nog niet gehad over de manier van dansen. Sorry dat ik de vergelijking maak, maar het zijn soms echt net aapjes. Ze laten erg graag zien hoe groot hun kont is door het te shacken.

Vrijdag wij gingen weer enthousiast om 9 uur aan het werk. Staff was verrast dat we er waren, t is tenslotte een feestdag. Om 11 uur hadden we het al weer voor gezien.
13 uur waren we bij Senegambia, de plek waar alle toeristen verblijven, met het idee daar te lunchen en naar het zwembad te gaan. Teleurstellend dat het daar regende en ook bleef regenen. Na lunch maar terug naar huis gegaan en 3 uur geslapen.

Zaterdag werden we om 10 over 6 opgehaald door het hoofd van de school van Bansang om naar bansang te gaan. We hadden een luxe landrover, dus dat beviel wel goed. Reis duurde 5 uur en 3 ponten. In bansang aangekomen, kwamen we aan bij ons huis, ja jullie lezen het goed, een huis! In plaats van ons kleine kamertje in banjul hebben we nu een huis met 2 slaapkamers, een keuken, badkamertje en een woonkamer. We hebben met het hoofd afgesproken dat we met de lunch mee eten (warm eten) en avond en ontbijt zelf regelen, vanwege de kosten. Ziekenhuis ligt voor ons huis. Is erg klein! Dichtstbijzijnde markt is 2 km verderop. We moeten dus nog een beetje onze weg zien te vinden. Zaterdag middag waren we ons eigenlijk al stierlijk aan het vervelen. Savonds zijn we nog even langs onze medereizigers gegaan om te socializen. Terug naar ons huis kwamen we leuke vrienden van ons tegen, voor marja was het de kikker, voor mij was het de grote kever die begon te vliegen (help!!!) en een salamander die in onze kamer (marja en mij) zat. Marja weet daar nog steeds niks van, aangezien ze als de dood is voor die beesten. Thankgod voor de muskietennetten, dat geeft mij meer veiligheid. Na een nacht vol beestelijke geluiden, gekraak en knusjes met marja in een bed te hebben gelegen, leek net alsof ik een marathon had gelopen.

Het is sochtends vroeg en vervelen we ons nu al. We zijn werkelijk de nachten aan het aftellen en hebben al besproken deze week hard te werken aan ons project verslag, zodat we zo snel mogelijk weer terug kunnen. Volgende week komen de studenten pas, dus dan blijven we ook hier nog. Het lijkt werkelijk dat we in een soort van klooster zitten. We kunnen geen kant uit, aangezien er weinig te beleven valt en niet veel mensen die engels kunnen. Ik weet dat het te vroeg is om te zeggen, maar we hadden het ook wel erg naar ons zin in Banjul met Binta en Rama en de anderen. Maar aan de andere kant is het ook wel goed dat we hier zitten, zodat we hard kunnen werken aan ons project.

So thats for this week. Weet niet of er veel internet beschikbaar is. We gaan het zo proberen in georgetown. Hier heeft de school geen internet. Misschien het ziekenhuis, maar dat moeten we nog even bezien. Tis hier warm en zijn evenveel muggen als in banjul. Sorry, that i didn’t put anything in english, but the power is almost of, so I have to write very fast and thats not possible for me if im writing in english.

Liefs Kaddy