The Gambia, smiling coast with the burning sun!

Dinsdag.

Vandaag zijn we voor de verandering om half 8 opgestaan en zijn we werkelijk om 8 uur weg gegaan. We maken een trip naar een eiland, James Island. Hiervoor gingen we eerst met de taxi naar Banjul, vervolgens met de pont naar het Noorden van Gambia. Daar namen we een gehuurde jeep en reden zo'n uur naar de kust van the Gambian river om daar met een soort vissers bootje naar het eiland te gaan.

Zoals al de andere excursies/tripjes, de reis er naar toe is het leukst! We hebben nu hier het stadsleven gezien en met de jeep ging je langs de farmers, wat meer natuur leek met af en toe wat mais, mint of rijst gewassen. We gingen ook langs kleine dorpjes. En zoals andere reizigers misschien wel herkennen van Afrika, werden we toegeroepen door kleine kinderen met 'toebab'. Dat gebeurt ook wel eens hier in de stad, maar niet zoveel als op het platteland. Daarbij roepen ze ook wel eens 'minty' wat snoepjes betekent. Het is wel te merken dat daar meer toeristen komen. Verschillende mooie vogels waren daar ook te zien. Daar aangekomen werd ons, door een 1-tandige gids (er zijn 1000-en patienten voor 1 tandarts en geld voor een goede tandenborstel is er meestal niet. Prioriteit ligt bij eten/woning en naar ons idee soms ook de mobiele telefoon), vertelt over de geschiedenis van James Island. James Island was in het verleden een handelseiland van Gambia waar slaven werden verhandelt. De boottocht daarnaar toe werd ons door de man met de Jambe dat het tot het verleden hoorde, maar niet vergeten was. Dat werd meerdere malen herhaald, waardoor bij ons wat vraagtekens bij het vergeven stond.
Terug van het eiland waren we alle 3 best kapot. Het staan in de jeep is erg vermoeiend (zie de fotos). Ook was ik erg verbrand. Mn rug en zelfs mn handen konden de brandende zon niet aan.
Voor de terugweg hadden we lollies gekocht voor de kinderen. Het leken net apen die we aan het voeren waren, zo hebberig. Was niet echt een fijn gevoel om te geven. Gelukkig was dat alleen in het begin en onderweg gooide we soms wat zodat er wat kinderen wat hadden, maar niet voldoende.

Woensdag.

Vandaag zijn we weer naar Banjul gegaan met de hoop op beter weer. gelukkig amper regen. Vandaag hebben we ons ziekenhuis bezocht! Wat een groot ziekenhuis, maar wat weinig spullen hebben ze. Ook al zijn we er maar heel even geweest, je kon al zien dat ze weinig hadden. We hadden ook wel gemengde indrukken. Op de kinderafdeling zaten soms meer kinderen in 1 bed, bij de volwassenen was het 1 bed, 1 pers. heel weinig infusen gezien. Een meisje die voor de helft van haar gezicht verbrand was, waardoor de vellen erbij hingen (sorry voor de mensen die hier niet tegen kunnen, maar je moet toch een beetje een indruk krijgen) en er niet meer bewust bij lag, had zelfs geen infuus. Terwijl naar mijn weten mensen met verbrandingen een infuus moeten, tegen uitdroging. Op de poliekliniek werden patienten geprikt voor de bloedsuiker en de gebruikte naald werd op de grond gegooid, waar men op kon staan (prikaccident!!).

Donderdag.

Vandaag relaxt dagje. Zijn naar SOS kinderdorp geweest voor weesjes. Als ik hier als gambiaans kind was geboren, zou ik bijna zeggen dat ik een wees zou willen zijn. Ze hebben daar een eigen bed, speeltuin, eten, ze kunnen naar school. als je geen wees bent, moet je als kind al aant werk als je ouders het niet breed hebben en gaan soms niet naar de primary school. Wij hebben nog knuffels en zeepjes gedoneerd en 500 Dalasi, wat ongeveer 15 euro is.


Verder gaat het hier goed met ons. We kunnen het erg goed met elkaar vinden. Even ter info voor de buitenstaanders. Wij 3en zijn bij elkaar gezet in een groep vorig jaar en ik heb weinig met renaat of marja samengewerkt, maar het klikt goed. Hebben veel lol samen, denken over veel dingen t zelfde, wat voor mij een hele opluchting is.
We gaan waarschijnlijk dinsdag naar Banjul verhuizen, waar we best bilj mee zijn. Dan kunnen we voor ons zelf koken en ons eigen ding doen. Op dit moment zorgt Abdoel voor ons en ook al bedoelt hij het goed, af en toe krijgen we het idee dat we een 2e moeder bij hebben gekregen.

@amanda: Fatou betekent dat de eerst geboren dochter. Dus je bent even de middelste, als je niet erg vind ;)